Ρένα Βλαχοπούλου, η απαράμιλλη βασίλισσα της ελληνικής κωμωδίας !!!

Ρένα Βλαχοπούλου, η απαράμιλλη βασίλισσα της ελληνικής κωμωδίας !!!

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Ο μόνος τίτλος που θα μπορούσε να της αποδώσει κανείς ήταν «βασίλισσα» της ελληνικής κωμωδίας. Προικοδοτημένη με μια σπάνια-χρυσή φωνή που έκανε θραύση στα τραγούδια της τζάζ τις μεταπολεμικές μας δεκαετίες, το σκέρτσο και το μεσογειακό νταμπεραμέντο των ανθρώπων των επτανήσων - που έχουν στα γονίδιά τους την τέχνη πρίν γεννηθούν, μια σπάνια γλωσσομάθεια που εξακτινώνονταν απο τα γαλλικά και τα αγγλικά, μέχρι τα ιταλικά και τα ισπανικά, αλλά και ένα ανεπάνάληπτο κωμικό κύτταρο, η μοναδική Ρένα Βλαχοπούλου διέγραψε μια λαμπρή καριέρα στην καλλιτεχική μας σκηνή και αναδείχτηκε τελικά σε κορυφαία της. Τα είχε στην κυριολεξία όλα, ταλέντο, φυσική καλονή, φωνή, αρμονία, κίνηση και για τούτο υπήρξε πολυεπίπεδη σαν καλλιτέχνης, αποτυπώνοντας κατά μοναδικό τρόπο τον καλλιτεχνικό της σφργιδόλιθο στο θέατρο και ειδικώτερα στην κωμωδία και το βαριετέ, στον κινηματογράφο, στο τραγούδι και βεβαίως στην μικρή οθόνη, όπου και εκεί διέλαμψε με το μοναδικό της άστρο. 

Αλλά πάνω απο έξοχος καλλιτέχνης, η Ρένα Βλαχοπούλου, υπήρξε ένας λεπταίσθητος και ευγενής άνθρωπος, που στήριξε αγγόγυστα οικονομικά πολλούς αδύνατους συνανθρώπους μας, χωρίς ποτέ να το μαθαίνει κανείς. Ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος, που βίωνε μέσα της την ανθρώπινη τραγωδία και έσπευεδε πάντα διακριτικά και χαμηλόφωνα να βοηθήσει. Και αυτός ο κότινος ηθικής αριστείας υπήρξε για αυτήν, η μεγαλύτερη επιτυχία της ... Η Ρένα Βλαχοπούλου, πέρα απο τις αξεπέραστες επιτυχίες στο τραγούδι στις οποίες προεξάρχει το ανεπανάλητο «Θα σε πάρω Να φύγουμε», που έκανε καρδιές στην μεταπολεμική Αθήνα να σπάζουν και άνδρες να κλαίνε, υποδύθηκε με μοναδικό τρόπο ρόλους στον ελληνικό κινηματογράφο που θα μείνουν για πάντα ανεξάλειπτοι στην μνήμη μας. Άλλοτε θα ερμηνεύσει την «κολημμένη» χαρτοπαίχτρα που θυσιάζει στο βαλέ μέχρι και την οικογεινειακή της ευτυχία, άλλοτε θα ερμηνεύσει την ψωνισμένη βουλευτίνα, που κάνει άνω κάτω τον κοινωνικό της περίγυρο, κάποτε την ξιπασμένη αστή σαραντάρα, που αξιώνει με το χρήμα να κατακτήσει όποιον άνδρα επιθυμεί, κάποτε την ξετρελαμένη χίπισσα, που αδιαφορεί για τις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής και βυθίζεται στους ρυθμούς και την αισθητική των χίππυς. Σε όλη αυτή την χρυσή αλυσίσα των ρόλων της, η Ρένα θα δώσει ξεχωριστές ερμηνείες και θα μας κάνει να την αγαπήσουμε παθητικά, σαν είδωλο !!!

Η μοναδική Ρένα Βλαχοπούλου είδε το φως της ζωής το 1923 στην πανέμορφη Κέρκυρα, που πάντα έδινε τον τόνο της τέχνης στην Ελλάδα, με την καλλιτεχνική της πρωτοπορία. Θα ακολουθήσει μουσικές σπουδές στο Δραματικό Ωδείο της πόλης και θα κάνει και τις πρώτες της εμφανίσεις απο τα γυμνασιακά της χρόνια σε ζαχαροπλαστεία της Σπιανάδας. Μάλιστα σε κάποια απο αυτές τις πρωτόλειες εμφανίσεις της, θα γνωρίσει το καλοκαίρι του 1938 και τον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κώστα Βασιλείου, τον οποίο και θα παντρευτεί την επόμενη χρονιά.

Εν συνεχεία το 1939 έρχεται στην Αθήνα, προσδοκώντας στην μεγάλη σταδιοδρομία, στην οποία και δεν θα διεψευστεί. Τα πρώτα της θεατρικά σκιρτήματα αποτυπώνει σε αναψυκτήρια της εποχής, που παρουσιάζουν μουσικοχορευτικά προγράμματα. Εκεί θα κάνει την μοιραία συνάντησή της με τον μεγάλο Μίμη Τραϊφόρο, που διαβλέπει αμέσως το ταλέντο της και την παρουσιάζει σε μια παράσταση βαριετέ που ανέβασε στην σκηνή «Όαση» του Ζαππείου. Εκεί θα πρωτοτραγουδήσει την «Μικρή Χωριατοπούλα» του Πώλ Μενεστρέλ, τραγούδι το οποίο θα μεταπλάσει αργότερα ο Γιώργος Οικονομίδης, στο περίφημο «Κορόϊδο μουσολίνι». Αλλά σ΄ αυτή την πρωτόλεια παρουσία της Ρένας Βλαχοπούλου, υπάρχει και μια άλλη ευχάριστην έκπληξη για αυτήν. Στο κοινό παρακολουθεί ο γνωστός θετρικός επιχειρηματίας Ανδρέας Μακέδος, που ενθουσιάζεται με την φωνή της και την αρπάζει στην κυριολεξία, για να παίξει στο θέατρο «Μοντεάλ» της οδού Πανεπιστημίου, οπου θα συμπρωταγωνιστήσει μαζί με τις αδελφές Καλουτά και θα συντραγουδήσει μαζί με τη εθνική μας τραγουδίστρια Σοφία Βέμπο. Ήδη έχει κάνει τα πρώτα της σταθερά βήματα που προμηνύουν την επέλασή στης στο πεδίο της τέχνης.

Όμως τον χειμώνα του 1940 που η φασιστική μπότα του Μουσολίνη σκιάζει τον ελληνικό ουρανό, η Ρένα Βλαχοπούλου υφίσταται ένα τραγικό γεγονός. Δολοφονούνται και οι δυο γονείς της με τον βομβαρδισμό της Κερκύρας απο τους Ιταλούς. Ανασυγκροτείται ψυχικά και το 1942 θα έλθει στη ζωή της και ένας δεύτερος γάμος, με τον μεγαλοαστό Γιάννη Κωστόπουλο. Αλλά θα έλθει και η γνωριμία της, με τον έλληνα μάγο της τζάζ πιανίστα Γιάννη Σπάρτακο, με τον οποίο θα συνυπάρξουν καλλιτεχνικά στο «Πάνθεον». Καρπός αυτής της εκπληκτικής συνεργασίας το μοναδικό αισθαντικό μας τραγούδι «Θα σε πάρω να φύγουμε», το οποίο τραγουδά το θέρος του ΄44 στο σκηνή «Κυβέλη» στην παράσταση «Well come» των Αλέκου Σακελάριου και Δημήτρη Ευαγγελίδη. Η μουσική παρουσία της Ρένας Βλαχοπούλου εξακτινώνεται και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Όμως το 1946 θα χωρίσει και απο τον δεύτερο σύζυγό της και ενώ βρίσκεται στον κολοφώνα της δόξας της τραγουδιστικά, αποφασίζει να ακολουθήσει τον Σπάρτακο σε ένα μεγάλοο τουρνέ στο εξωτερικό, ήτοι Τουρκία, Κύπρο, Αίγυπτο και Αμερική. Σε τούτο το εγχείρημα την συνδράμει και η πολυγλωσσία της, που της δίνει την δυνατότητα να κινείται με ξεχωριστή ευχέρεια στο εξωτερικό.

Θα επανακάμψει στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1951, όπου και εμφανίζεται στην παράσταση «Φεστιβάλ στην Αθήνα», μαζί με τους Άννα και Μαρία Καλουτά, Κούλη Στολίγκα, Ορέστη Μαρκή και τον Νίκο Σταυρίδη.  Αλλά μέχρι τώτα η μεγάλη ντίβα του θεάτρου μας, δεν έχει ακόμα πραγματοποιήσει την πρόβα τζενεράλε της σαν ηθοποιός στο παλκοσένικο. Στο σανίδι θα την καλέσει λοιπόν ο μεγάλος μουσικο-θεατρικός επιχειρηματίας Βασίλης Μπουρνέλης, όπου και θα συντραγουδήσει μαζί με την Μπελίντα στην επιθεώρηση «Βασίλισσα της νύχτας» στην σκηνή του «Ακροπόλ», που γνωρίζει λαμπρές μέρες δόξης. Παράλληλα επακολουθούν και οι πολύ αξιόλογες εμφανίσεις της στις παραστάσεις «Πουλιά στον αέρα», «Κι ο μήνας έχει εννιά». Το 1954 αποτελεί το μεγάλο θεατρικό ορόσημο για την μοναδική Ρένα, λαμβάνει τον πρώτο αμιγή θεατρικό της ρόλο στην επιθεώρηση «Σουσουράδα», πλάι στον μεγάλο Νίκο Σταυρίδη και ερμηνεύοντας το νούμερο «Άλα πασά μου, κάνε μου τέτοια». Και αφού έχει προηγηθεί για τον ρόλο της Ρένας, η πρόταση της κραταιάς-εθνικής μας τραγουδίστριας Σοφίας Βέμπο. Πρόκειται για μια μνημειώδη παράσταση, για την υλοποίηση της οποίας συμπράττει ένας γαλαξίας αστέρων. Τα κείμενα υπογράφουν οι Μίμης Τραϊφόρος και Γιώργος Γιαννακόπουλος, την μουσική ο Μενέλαoς Θεοφανίδης και τις χορογραφίες οι Γιάννης Φλερύ και Αλίκη Βέμπο.

Αλλά έρχεται και η κινηματογραφική πρωτόλεια εμφάνιση για την Ρένα, στην πρώτη έγρωμη μάλιστα ελληνική ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη, συμπρωταγωνιστώντας με τους σπουδαίους μας ηθοποιούς Νίκο Ρίζο και Στέφανο Στρατηγό. Ωστόσο η μεγάλη στιγμή για την κορυφαία μας ηθοποιό και σόουγούμαν θα έλθει το 1962, όπου και συμμετέχει στην παράσταση «Οδός Ονείρων» του έξοχου Μάνου Χατζιδάκη στην σκηνή του «Μετροπόλιταν». Η ερμηνεία της δεν περνά απαρατήρητη απο τον μαίτρ του μιούζικαλ Γιάννη Δαλιανίδη – που άλλωστε είχε δημιουργήσει μερικές απο τις κορυφαίες ταινίες του κινηματογράφου μας – ο οποίος γοητεύεται και της προτείνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μούζικάλ του «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963). Θα σημειώσει συγκλονιστική επιτυχία και ο πατριάρχης του κινηματογράφου μας Φιλοποιήμην Φίνος, έχοντας μαγευτεί απο το τραγούδι της, της προτείνει ισόβιο συμβόλαιο με την «Φίνος Φίλμ». Έτσι θα ξεικινήσει ένας γαλαξίας ταινιών με την μεγάλη μας ηθοποιό στην Φίνος, που συνιστούν εξάλλου μερικά απο τα διαμάντια του ελληνικού κινηματογράφου. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις ταινίες «Ένα κορίτσι για δυο» (1963), «Κάτι να καίει» (1964), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Η βουλευτίνα» (1966), «Ραντεβού στον αέρα» (1966), «Φωνάζει ο κλέφτης» (1965), «Η ζηλιάρα» (1968), «Βίβα Ρένα» (1967), «Παριζιάνα» (1969), «Μια τρελλή, τρελλή σαραντάρα» (1970), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Μια ελληνίδα στο χαρέμι» (1971), «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» (1971), «Η κόμισσα της Κέρκυρας», (1972), «Η Ρένα είναι οφσάιντ» (1972) κ.α.

Ενόσω απογειώνεται όμως κινηματογραφικά η Ρένα Βλαχοπούλου, δεν θα αποστεί απο την μεγάλη της αγάπη το τραγούδι. Έτσι τον 1959 παρουσιάζεται στο Α΄Φεστιβάλ Τραγουδιού του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, με το τργούδι των Κώστα Καπνίση και Θάνου Σοφού «Είσαι η άνοιξη κι είμαι ο χειμώνας». Και το 1960 τραγουδά απο κοινού με τον ταλαντούχο Γιάννη Βογιατζή το «Πρώτο χελιδόνι». Το λυκαυγές τη δεκαετίας του ΄60, βρίσκει την Ρένα Βλαχοπούλου στο απόγειο της δόξας της, να τριχοτομεί την καλλιτεχνική παρουσία της, μεταξύ των ραδιοφωνικών της ηχογραφήσεων τα πρωϊνά στο ΕΙΡ (Ελληνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, τότε) όπου και τραγουδά αισθαντικά τραγούδια των Μουζάκη, Μωράκη, Χατζηδάκη, Πλέσσα, Αττίκ, Ιακωβίδη, Σπαθη, Κατσαρού, των βραδυνών θεατρικών της εμφανίσεων, αλλά και των συμμετοχών της σε νυκτερινά κέντρα.

Παράλληλα με όλη αυτή την πολυσχιδή και επιτυχημένη καλλιτεχνική δραστηριότητα, η Ρένα το 1966 συγκροτεί θεατρικό σχήμα με τον Γιώργο Κωνστανίνου και τον Γιάννη Βογιατζή και το θέρος του 1967 πρωτοστατεί στην ίδρυση του σχήματος Βλαχοπούλου-Κωνσταντίνου-Σαπουτζάκη, που παίζει την παράσταση «Λουλουδιασμένη Αθήνα». Ακόμα τον ίδιο χρονικό διάστημα έρχεται και το τρίτο της στεφάνι με τον θεατρικό επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη. Δεν θα αποφύγει όμως η μεγάλη μας κωμικός και το θέλγητρο της μικρής οθόνης. Ξεκινά έτσι το 1976 πολύπλευρη παρουσία και στην τηλεόραση πρωταγωνιστώντας στην τηλεοπτική σειρά του Αλέκου Σακελλάριου «Μια Αθηναία στην Αθήνα». Και θα κλείσει την τηλεοπτική της συμμετοχή, με τις σειρές «Μάλιστα κύριε» και «Μάμα Μία».

Για την έξοχη ερμηνεία της στην ταινία «Χαρτοπαίχτρα» του Δημήτρη Ψαθά, το 1995 της απονεμήθη το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά. Και το 2003 η λαμπρή μα κωμικός θα τιμηθεί για την σύνολη-πολυσχιδή και επιτυχημένη καλλιτεχνική της παρουσία, απο τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, που της απένειμε τον βαρύτιμο ηθικά «Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος». Αλλά έχει έλθει η ώρα για να κλείσουν τα φώτα της ράμπας στη ζωή, για την μεγάλη μας ηθοποιό. Στις 29 Ιουλίου του 2004, η Ρένα Βλαχοπούλου, άφησε την τελευταία της πνοή, έχοντας διαγράψει μια εκτυφλωτική πορεία-καριέρα στο φάσμα της τέχνης, όπου και υπηρέτησε ευδόκιμα πολλές εκφάνσεις της. 

Με το πολυεπίπεδο καλλιτεχνικό της τάλαντο, την υποδειγμαική ευγένεια του ήθους της και το σπάνιο επτανησιακό ταμπεραμέντο της, η Ρένα Βλαχοπούλου πραγματοποίησε μια μοναδική και ανεπανάληπτη πορεία στην καλλιτεχνική μας σκηνή. Και το τραγούδι και οι συναρπαστικοί ρόλοι της, θα αποτελούν για πάντα μια ατίμητη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές καλλιτεχνών. Ενώ διέλαμψε η Ρένα και ως άνθρωπος, με την παρομοιώδη ευαισθησία της και την πολυδιάστατη ανθρωπιστική της συμβολή. Πόσο υπέροχη ήταν αυτή η «τρελή» Κερκυραία, που τραγουδούσε το «Θα σε πάρω να φύγουμε και εξακόντιζε τις καρδιές μας στον έβδομο ουρανό !!! Το παρόν κείμενό μας, έχει δημοσιευθεί σε εφημερίδες και πολιτισμικά περιοδικά.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Share this

Related Posts

Previous
Next Post »